LT MTD
Door: Cees en Kriss
Blijf op de hoogte en volg Cees en Kriss
09 Mei 2008 | Pakistan, Karachi
Little time, much to do,
Dear Dutch,
Het is nu vrijdag en we zijn net terug van een aantal bezoekjes aan scholen. Een school voor autistische kinderen en een school voor kinderen met een verstandelijke beperking van 4 t/m 14 jaar. De school voor autistische kinderen was kort samengevat rampzalig, sowieso was de diagnose autisme gevoed door vooral het gevoel dat iemand wellicht autistisch zou kunnen zijn dan door goed vastgestelde diagnostiek. Wat dat betreft ligt hier voor een groot deel van onze gedragskundigen nog een schone taak, kwestie van de taal leren en een poosje de hitte verdragen……… :-)
De andere school zag er een stuk beter uit, er was in ieder geval volop leven in de brouwerij en de kinderen waren bezig met allerlei zaken te leren. Overigens valt het nog neit mee om in zo’n grote stad het geode adres te vinden, een groot deel van de tijd ging dan ook gepaard met zoeken. Anyway de moeite waard om te zien.
Daarvoor hebben we RahatGah (house of peace) bezocht, een van de dagcentra die Cees in de beginperiode (1991) heft opgezet. Ook dit centrum draait nog steeds, nu onder leiding van een Franciscan brother uit Japan, brother Francis. Deze broeder heeft zo zijn eigen verhaal, kwam in de jaren 90 naar Pakistan, sprak geen woord engels of urdu maar heeft zich op een wonderbaarlijke manier aangepast en woont dus nog steeds in de Friary. Zijn betrokkenheid bij kinderen met een handicap, zijn doorzettingsvermogen en zijn creativiteit zijn enorm. Erg leuk om hem weer te zien en te spreken, de omgeving van de Friary is een oase van rust in de hectiek van Karachi. Een beetje te vergelijken met de begijnenhof in Amsterdam, hoewel hier niks te vergelijken valt met wat dan ook in Europa. We kijken wat dat betreft onze ogen dagelijks uit.
Tja en dan zit onze tijd er hier bijna op, nog wat meetings, wat adviezen (voor wat het waard is) en ze kunnen hier weer gewoon verder gaan zonder bemoeienis van die eigenwijze Belgen. We zullen het afsluiten met mixed feelings. Uiteraard verlangen we weer naar ons eigen gedoetje, maar we weten zeker dat we het leven en levendige hier zullen missen. Onze volgende boodschap zal uit Schagen komen inshallah.
Voor nu, alvast een pretttig weekend en een warm Pinksteren
Cees en Kriss
ps goed om te weten dat Heerenveen het zo goed doet
Dear Dutch,
Het is nu vrijdag en we zijn net terug van een aantal bezoekjes aan scholen. Een school voor autistische kinderen en een school voor kinderen met een verstandelijke beperking van 4 t/m 14 jaar. De school voor autistische kinderen was kort samengevat rampzalig, sowieso was de diagnose autisme gevoed door vooral het gevoel dat iemand wellicht autistisch zou kunnen zijn dan door goed vastgestelde diagnostiek. Wat dat betreft ligt hier voor een groot deel van onze gedragskundigen nog een schone taak, kwestie van de taal leren en een poosje de hitte verdragen……… :-)
De andere school zag er een stuk beter uit, er was in ieder geval volop leven in de brouwerij en de kinderen waren bezig met allerlei zaken te leren. Overigens valt het nog neit mee om in zo’n grote stad het geode adres te vinden, een groot deel van de tijd ging dan ook gepaard met zoeken. Anyway de moeite waard om te zien.
Daarvoor hebben we RahatGah (house of peace) bezocht, een van de dagcentra die Cees in de beginperiode (1991) heft opgezet. Ook dit centrum draait nog steeds, nu onder leiding van een Franciscan brother uit Japan, brother Francis. Deze broeder heeft zo zijn eigen verhaal, kwam in de jaren 90 naar Pakistan, sprak geen woord engels of urdu maar heeft zich op een wonderbaarlijke manier aangepast en woont dus nog steeds in de Friary. Zijn betrokkenheid bij kinderen met een handicap, zijn doorzettingsvermogen en zijn creativiteit zijn enorm. Erg leuk om hem weer te zien en te spreken, de omgeving van de Friary is een oase van rust in de hectiek van Karachi. Een beetje te vergelijken met de begijnenhof in Amsterdam, hoewel hier niks te vergelijken valt met wat dan ook in Europa. We kijken wat dat betreft onze ogen dagelijks uit.
Tja en dan zit onze tijd er hier bijna op, nog wat meetings, wat adviezen (voor wat het waard is) en ze kunnen hier weer gewoon verder gaan zonder bemoeienis van die eigenwijze Belgen. We zullen het afsluiten met mixed feelings. Uiteraard verlangen we weer naar ons eigen gedoetje, maar we weten zeker dat we het leven en levendige hier zullen missen. Onze volgende boodschap zal uit Schagen komen inshallah.
Voor nu, alvast een pretttig weekend en een warm Pinksteren
Cees en Kriss
ps goed om te weten dat Heerenveen het zo goed doet
-
09 Mei 2008 - 08:53
Stephan:
Hoi Cees en Kriss,
heb jullie avonturen bijgehouden via dit medium, leuk om te lezen.
alvast een veilige thuisreis gewenst!
Groetjes Stephan.
-
09 Mei 2008 - 09:38
Yvette:
hallo cees en kriss,
leuk al die verslagen, zo blijven we goed
op de hoogte, wat een belevenis weer.
goede reis !! -
09 Mei 2008 - 16:53
Ella:
Hoi Kriss en Cees,
Leuk jullie zo te kunnen volgen, veel succes nog de laatste dagen en een hele goede reis terug. Hier ook lekker warm hoor!!
groeten Ella -
09 Mei 2008 - 19:09
Henk:
Ha die Cees en Kriss,
Geaweldig al die verhalen te lezen, brengt veel herinneringen boven. Goede reis terug (Als Allah het wil zullen de Pakistani wel zeggen, vond dat altijd wel een bizarre uitspraak in een afgekeurde Fokker 15 zonder gordels en een slecht sluitende deur....maar ja....Ben altijd goed aangekomen)
Moeten elkaar gauw weer een spreken.
Veel groet en liefs,
Henk
P.s. Hoe gaat het met Arjan?
Ben benieuwd.
-
11 Mei 2008 - 06:38
Renske:
Atjha, jab ham fir milinge, to ham zerur Urdu bolinge, ta ki ap agle daffa aor zimindare ho sakte.. Voor een vertaling moet je me anders maar eens bellen, Kriss!Gaan we oefenen :-) Welkom thuis, Cees en Kriss!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
