This is Pakistan

Al weer een paar dagen voorbij. Heb inmiddels het Karachi virus gehad (zal je net zien dat ook het water op is en de stroom uitvalt) maar met wat medicatie en een goed glas cola ben je er zo weer bovenop.
Gisteren naar het nieuwe UmeedGah geweest. Een mooi gebouw, gelukkig nog binnen redelijke afstand van waar de kinderen uit Azizabad en Dastgir wonen en goed te bereiken. 5 kamers/lokalen, waarvan 1 dienst zal doen als fysio ruimte, een kantoor, verschillende “ badrooms” een keukentje en ook nog wat ruimte buiten om te kunnen spelen. Kinderen en teachers waren dolenthousiast en trots. De mogelijkheid dat hier 40 kinderen opgevangen gaan worden is zeer reeel, maar ook wenselijk. Ook uit de wijk Essa Nagri komen er nu kinderen, dus het aantal kinderen zal zeker gehaald worden. Helaas hebben onze vier gulle sponsoren van de Noordkop, bij het noodgedwongen sluiten van Kavish, besloten hun bijdrage te stoppen. Hoe begrijpelijk ook, dit betekent dat we in de (nabije) toekomst ons extra zullen moeten inspannen om het geld bij elkaar te krijgen (was het voor UmeedGah en Kavish 4500 a 5000 euro per dagverblijf, de kosten nu zullen zeker total voor UmeedGah op 10.000 euro per jaar uitkomen) Nou ja een keertje extra een beddenrace, goed voor de conditie tenslotte.
Het nieuwe busje is aangeschaft, maar het wachten is op de officiele registratie, helaas dit duurt nogal een tijdje in Pakistan, maar het komt voor elkaar.

Vanochtend werd ik door Morris betrokken bij een situatie rond het gebouw van DarUlSukun. Er zijn daar tientallen mensen een geul aan het graven voor de aanleg van een nieuwe kabel, dwars door de stoep en oprit van DarulSukun en helaas ook dwars door de waterleiding (van het drinkwater) De reactie van de verantwoordelijke persoon (een soort opzichter) was dat zij aangenomen waren voor het aanleggen van de lijn en het uitgraven en niet voor het herstellen van de ravage die ze hadden aangericht (klinkt logisch toch?) Afijn, Ik moest/mocht van Morris mijn gezag weer laten gelden en toen dat weinig effect had vroeg ik om de naam van de superieur van deze man. Toen wij even later naar een ander meeting moesten, gingen wij zeer opzichtig in de bus zitten. De man kwam aangesneld en vroeg wat we gingen doen. Ik hoefde alleen maar te melden dat we “to the right person” gingen (wat overigens zo was)en hij begon zich uit te putten in excuses en de garantie dat zij zouden zorgen dat het allemaal voor elkaar kwam. We will see.

Vanmiddag genoten van een lading studenten van een of ander Lyceum (zij komen als een soort stage een middag of ochtend met de kinderen spelen) Prachtig om te zien hoe een aantal bewoners van DarulSukun dit soort situaties “ misbruiken” om en de volledige aandacht en nog wat extra’s te krijgen. Zou er bijna nostalgisch van worden, maar wat kan het leuk zijn om een grote groep met zulke bijzondere mensen bij elkaar, met maar weinig anders dan wat extra aandacht te zien genieten en hoe simpel kan het leven dan soms zijn. FEEST.

En verder spelen er veel bijzondere situaties hier. Is de politiek bij ons misschien ondoorgrondelijk, hier is het echt een (komisch) drama. Er was onder Musharraf of onder Sharif (dat weet ik dan weer niet precies) een wet aangenomen waarbij alle misdaden door huidige politici waren kwijtgescholden. Zardari (de huidige president) is daar zeer bij gebaat, omdat hij nogal wat op zijn kerfstok schijnt te hebben en een groot gedeelte van zijn ‘ verdiende” geld heft doorgesluisd naar bankrekeningen in Zwitserland. Nu is er door een aantal advocaten een zaak aangespannen tegen deze uitspraak en de zaak dient bij de supreme court. Deze zou twee weken geleden al uitspraak gedaan hebben, maar hadden nog twee weken extra tijd nodig. Nu weer wordt de zaak uitgesteld omdat de advocaat van de overheid……..een aantal weken vakantie had en pas op 11 oktober terug was. Hij heeft niet kunnen werken aan de zaak en zal nog eens twee weken nodig hebben. This is Pakistan.

Hoewel ik Holland mis, geniet ik erg van mijn tweede vaderland

Khudafis

Toch nog even, want ook dit is Pakistan. We zaten net aan de (avond) koffie toen er een familie kwam om de verjaardag van hun zoontje te vieren in DarulSukun. Het jongetje was twee jaar geleden bij een brand omgekomen (wss toen vier jaar) en sinds die tijd komt de familie op zijn geboortedag de verjaardag met de kinderen van DarulSukun vieren, met taart, cadeautjes, snoep en ballonnen. Ouders en zusjes met tranen in hun ogen willen op die manier de verjaardag vieren en gedenken, waarbij de kinderen van DUS het met hun mogen delen. Mooi en ontroerend.......