Nog een paar dagen
Door: Cees
Blijf op de hoogte en volg Cees en Kriss
18 Oktober 2010 | Pakistan, Karachi
Nog een paar dagen en ik kom weer naar huis. Iedereen bedankt voor de hartverwarmede reacties.
De tegenstellingen zijn nog inmenser dan ze daarvoor altijd waren. Of ze komen (door de slechts korte tijd die ik hier ben) nog harder binnen.
Ondanks alle ellende, alle corruptie, alle geweld, alle negatieve dingen die er maar te bedenken zijn over dit dit land, ik hou van Pakistan en de mensen die ik er ken. En dat zijn er heel veel inmiddels.
Ik weet niet wat we meer zouden kunnen doen. Ik weet wel dat er veel mensen zijn die al wat doen en helpen. In het kamp waar ik was (overigens een van de vierhonderd kampen rond Karachi, grove schatting totaal 3,6 miljoen mensen)was 1 dokter en 1 verpleegkundige. Zij werkten 17 uur per dag.........
Ik merk dat ik nog veel meer zou willen/moeten schrijven over de omstandigheden in de kampen, de gevolgen, maar doe dat later nog wel......
Van de bijdrage die een aantal mensen hadden gestort voor de "Ramp" hebben we 1500 pakken melk gekocht (3 pakken per tent) De organisatie die betrokken is bij het kamp heeft ons gegarandeerd dat het op de goede plek zou komen.
En natuurlijk zouden de rijken (vooral de machtigen) van Pakistan zelf ook meer moeten doen......maar niet als een soort ruilhandel, maar..... nou ja, laat maar..............
Zaterdag was de opening van het nieuwe UmeedGah (over tegenstellingen gesproken) Een mooi feest met alle kinderen, hun ouders en veel belangstellenden. Ik mocht samen met Selma het lint doorknippen en daarna met veel van de kinderen de taart aansnijden............Een mooi begin van nieuwe Hoop....En een voorrecht om hier bij betrokken te mogen zijn.
Zondag zou ik op pad gaan, maar door verkiezingen in twee districten in Karachi, was het (echt) onveilig op straat, vecht en schietpartijen. Meer dan 30 doden, geen vervoer en veel gedoe. Ik ben maar binnen gebleven.Gaf me in ieder geval de gelegenheid om met veel mensen in DarulSukun uitgebreid te kletsen.
Het zit er dus bijna op. Vandaag en morgen de laatste meetings en ik kan nu al de conclusie trekken dat ook dit bezoek weer heel waardevol is geweest. Dat het nog lang niet klaar is en waarschijnlijk ook nooit zover zal komen.
Dat dit betekent dat ik en vele anderen met mij ons zullen blijven inspannen om een beetje van onze rijkdom te delen met de mensen die het zo (echt) hard nodig hebben.
Dat er, ondanks alle ellende, rede en ruimte is om ook enig optimisme toe te laten. Omdat er ontwikkelingen zijn en (vooral op individueel niveau, maar ook dat verspreidt zich) telkens weer stapjes gezet worden......
Het geeft hoop (Umeed) en hoop doet leven!!
(sorry voor de tegenstelling in de foto's)
Khudafis
De tegenstellingen zijn nog inmenser dan ze daarvoor altijd waren. Of ze komen (door de slechts korte tijd die ik hier ben) nog harder binnen.
Ondanks alle ellende, alle corruptie, alle geweld, alle negatieve dingen die er maar te bedenken zijn over dit dit land, ik hou van Pakistan en de mensen die ik er ken. En dat zijn er heel veel inmiddels.
Ik weet niet wat we meer zouden kunnen doen. Ik weet wel dat er veel mensen zijn die al wat doen en helpen. In het kamp waar ik was (overigens een van de vierhonderd kampen rond Karachi, grove schatting totaal 3,6 miljoen mensen)was 1 dokter en 1 verpleegkundige. Zij werkten 17 uur per dag.........
Ik merk dat ik nog veel meer zou willen/moeten schrijven over de omstandigheden in de kampen, de gevolgen, maar doe dat later nog wel......
Van de bijdrage die een aantal mensen hadden gestort voor de "Ramp" hebben we 1500 pakken melk gekocht (3 pakken per tent) De organisatie die betrokken is bij het kamp heeft ons gegarandeerd dat het op de goede plek zou komen.
En natuurlijk zouden de rijken (vooral de machtigen) van Pakistan zelf ook meer moeten doen......maar niet als een soort ruilhandel, maar..... nou ja, laat maar..............
Zaterdag was de opening van het nieuwe UmeedGah (over tegenstellingen gesproken) Een mooi feest met alle kinderen, hun ouders en veel belangstellenden. Ik mocht samen met Selma het lint doorknippen en daarna met veel van de kinderen de taart aansnijden............Een mooi begin van nieuwe Hoop....En een voorrecht om hier bij betrokken te mogen zijn.
Zondag zou ik op pad gaan, maar door verkiezingen in twee districten in Karachi, was het (echt) onveilig op straat, vecht en schietpartijen. Meer dan 30 doden, geen vervoer en veel gedoe. Ik ben maar binnen gebleven.Gaf me in ieder geval de gelegenheid om met veel mensen in DarulSukun uitgebreid te kletsen.
Het zit er dus bijna op. Vandaag en morgen de laatste meetings en ik kan nu al de conclusie trekken dat ook dit bezoek weer heel waardevol is geweest. Dat het nog lang niet klaar is en waarschijnlijk ook nooit zover zal komen.
Dat dit betekent dat ik en vele anderen met mij ons zullen blijven inspannen om een beetje van onze rijkdom te delen met de mensen die het zo (echt) hard nodig hebben.
Dat er, ondanks alle ellende, rede en ruimte is om ook enig optimisme toe te laten. Omdat er ontwikkelingen zijn en (vooral op individueel niveau, maar ook dat verspreidt zich) telkens weer stapjes gezet worden......
Het geeft hoop (Umeed) en hoop doet leven!!
(sorry voor de tegenstelling in de foto's)
Khudafis
-
18 Oktober 2010 - 06:33
Jenny:
Ik heb genoten van de verhalen. Niet allemaal even leuk, maar dat hoeft natuurlijk ook niet. Goed om te lezen hoe het er daar aan toe gaat. Nieuws krijgen we hier zo weinig. Succes met je terugvlucht en we zien elkaar snel.
Kus -
18 Oktober 2010 - 06:42
Ursula:
Hoi Cees,
Ik heb veel resepect voor je moed en gedrevenheid. En inderdaad hoop doet leven. En als 1 mens geholpen is dan is dat al een grote winst en het zijn er veel meer dan dat.
Veilige terugreis!
Groetjes,
Ursula
-
18 Oktober 2010 - 08:54
Michelle:
Lieve Cees,
Je verhalen hebben me echt geraakt. Bij een aantal zelfs tot tranen toe...Ik vind het heel bijzonder om een gevoel te krijgen bij wat jouw 2de thuis voor je betekent!
Wellicht kunnen we hier nog eens een actie op poten zetten om zo ook nog een steentje bij te dragen voor Pakistan. Je hebt vast wel goede ideeen. :)
Kom veilig weer thuis en ben ook trots op hetgene wat je wel bereikt hebt daar in "jouw" land.
Liefs Michelle -
18 Oktober 2010 - 13:05
Joke:
Hoi Cees,
Wat een indrukwekkende verhalen,en dan met de foto,s erbij!! Ik ben onder de indruk van wat je daar doet, en inderdaad hoop is iets wat je moet blijven behouden!! wens je een goede terugreis.
Lieve groet, Joke. -
18 Oktober 2010 - 14:11
René:
Hoi Cees,
De man die een berg verzet begint met het wegdragen van kleine steentjes.
(oud chinees spreekwoord)
Vele groetjes en kom veilig terug
-
18 Oktober 2010 - 15:01
Martijn:
Hoi Cees,
Zooo zeg wat een indrukwekkende foto 's, en wat doen jullie daar ongelooflijk goed werk zeg.
Veel succes de komende dagen nog daar, en een veilige terugreis toegewenst.
Groetjes Martijn -
18 Oktober 2010 - 18:16
Imma:
Prachtig die melk voor iedere tent. Dat is geen druppel maar een flinke plas op de gloeiende plaat.
Ik weet zeker dat je al die mensen heel even gelukkig gemaakt hebt. -
20 Oktober 2010 - 14:14
Kees:
Cees,
vooral maar goed om de wereld niet te willen verklaren en je bezig te houden met de vierkante meters om je heen. dat is al bijzonder en indrukwekkend genoeg. Respect (en dat uit mijn mond) voor je bezoek en je contacten. Trots om te zien wat je voor elkaar krijgt en wat Selma en collega's presteren. Tot gauw.
Kees -
20 Oktober 2010 - 20:34
Prisca:
Hey Cees,
Ik was vandaag even bij Suzan en hoorde dat je de afgelopen weken weer in pakistan was.
Ben snel even gaan kijken op je site.
Wat een bizarre bijna onwerkelijke omstandigheden daar... Maar ook mooie verhalen en foto's van de dingen die je daar doet!
Echt super dat dingen lopen en dat je je zo ontzettend inzet!
Zal wel weer even omschakelen zijn om weer in NL te zijn....
groetjes Prisca
-
21 Oktober 2010 - 06:24
Maaike:
Hoi Cees,
Indrukwekkend zeg! Wat een verschil kun je zo maken. Vooral ook de foto's vindt erbij geeft een heel goed beeld waardoor het helemaal binnenkomt.
Groetjes Maaike -
21 Oktober 2010 - 07:54
Amber:
Wat een ellende allemaal. Je wilt inderdaag nog meer doen dan dat je al doet. Frustrerend hoor.
Misschien kunnen wij inderdaad binnen esedege-reigersdaal weer iets op poten zetten.
liefs Amber -
03 November 2010 - 10:52
Kelly:
beste,
ik vind het heel goed wat je daar allemaal doet!
ik zou ook graag naar daar gaan om te helpen maar ik weet niet goed hoe er aan te beginnen.
zou jij mij wat informatie kunnen sturen?
mijn email adres is kelly_vdo@hotmail.com
groetjes kelly
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
