En toen was het alweer zondag

Beste allemaal,
We hebben enerverende dagen achter de rug en niet alles valt te beschrijven. Het leven is hier net een achtbaan, waarbij er soms stukjes rails ontbreken en je met wat gehobbel weer in sneltreinvaart verder gaat. Voor onze veiligheid is het raadzaam om niet buiten DarulSukun te gaan, zeker niet op vrijdag. Grote verassing toen we vrijdag plotseling met het busje mee mochten, een pasje met onze naam en paspoort nummer kregen opgespeld en vervolgens in een soort Huishoudbeurs terecht kwamen (na het passeren van een heleboel veiligheidsmensen) Bizarre andere wereld, haaks op wat je dagelijks op straat ziet.Omdat ik voorin zat werden we overal zonder enig bezwaar doorgelaten en konden we voor de ingang parkeren......

Zaterdag werden we meegenomen naar Rashidabad, waar Darulsukun een groot stuk grond heeft gelregen om in de toekomst een soort " instelling" te gaan bouwen. Op bijna drie uur rijden buiten Karachi, in " interior Sindh" (op ruim 200 kilometer van Karachi) Een prachtig complex, ooit als land aangekocht door een aantal gepensioneerde legermensen en nu met een school voor doven en doofstomme kinderen, een school voor blinde kinderen, een primary en medium school een technische school, een ziekenhuis, eem ooghospital een tehuis voor weeskinderen en nog veel en veel meer. Met een eigen postklantoor, treinstation en bank een stad op zich, bizar om te zien maar ook mooi. Het werd geloof niet helemaal gewaardeerd dat ik in mijn Shalwar Kamiz liep, maar ja je kunt niet alles hebben. Je blijft je wel continue afvragen hoe een dergelijk project zich verhoudt met de enorme armoede die er verder in het land heerst, aan de andere kant zijn er weer een paar honderd kinderen die op deze manier geholpen worden.
Overigens zou de WMO hier weinig invloed hebben, tenmimnste geloof niet dat mensen er slechter van zouden worden.Eigen kracht en kanteling, tja dat zouden ze best willen.......

Naast dat er gisteren weer een aanslag was in Peshawar en een aardbeving in de regio van Quetta en vandaag er twee aanslagen werden gepleegd in Peshawar is het verder rustig. What a mad world......

Zondag is de vrije dag en vanmorgen werden we door Cookie uitgenodigd om in Clifton naar iets nieuws te gaan kijken. Dus weer in het bussie (waarschijnlijk veilig genoeg) en we kwamen in een onwaarschijnlijk mooi en nieuw gebouw met een enorme supermarkt, met elektronica, kleding, levensmiddelen enz. enz. (Kriss en Yvonne hebben een frans stokbrood gekocht, echt waar) En weer aslof je in een andere wereld terecht komt.

Daarna geluncht en gepraat met Salma. Voor de oplettende lezer zal duidelijk zijn dat tot nu toe informatie ontbrak over UmeedGah. Dat had zo zijn redenen. Het bleek dat Salma afgelopen vrijdag anoniem bedreigd was, met de vraag om losgeld en anders zou haar zus wat aangedaan worden. Daarop hebben we besloten om alle activiteiten van UmeedGah direct te staken en er ook niet heen te gaan. Salma was uiteraard uiterst geschokt en ontdaan.(en wij ook) In eerste instantie hadden we besloten om UmeedGah definitief te sluiten om de veiligheid van Salma en haar familie te waarborgen. Vandaag echter zijn we daar verder op door gegaan. Salma heeft contacten met iemand die bij het leger werkt en die mogelijk kan uitzoeken wie er achter de sms zit die Salma heeft ontvangen. Hij heeft daarvoor zo zijn contacten zullenwe maar zeggen. Ook heeft hij aangeboden om te zorgen dat Salma beschermd wordt (voor wat het waard is) Mocht duidelijk worden wie er achter de bedreiging zit dan zal UmeedGah " gewoon" verder gaan. Mocht dit niet duidelijk worden dan zal UmeedGah sluiten en op een andere manier en plek moeten worden hervat.
We denken dat een en ander te maken heeft met het feit dat Salma afgelopen zondag uitgebreid op tv is geweest (ik was dan ook apetrots op haar, haar geschiedenis kennende) en het feit dat mensen weten dat wij er zijn en dat UmeedGah geld vanuit Holland krijgt (ook al hebben wij met Salma afgesproken daarin zeer terughoudend te zijn)
We hopen er uiteraard heel erg op dat het allemaal mee valt, maar zeker weten doen we het niet. Soms is het ook zo'n kl........land.
En zo worden we dagelijk heen en weer geslingerd tussen allerlei uiteenlopende emoties, belevenissen en gevoelens, waarbij de eerder genoemde achtbaan misschien te begrijpen valt.

Na de zondagsmis, (die nu voor de tweede keer 's middags was omdat er 's ochtends geen priester voorradig was) werden we door Cookie en zuster Ruthy uitgenodigd om naar het strand te gaan. Weer in het bussie, een aantal kinderen mee (waarvan een meisje helaas busziek werd en haar zelf en Aunty Kriss onderkotste) en naar het strand. Hoe vies het strand en de zee ook is, het is heerlijk om daar met de kinderen te zijn. Op de terugweg weigert de bus eerst nog dienst (was al bang dat we moesten duwen) maar na een minuut of vijf sloeg ie toch aan. Toen met de ramen wijd open door een heerlijk vieze warme drukke, overvolle stad (volgens de laatste volkstelling schijnen er 22 miljoen mensen te wonen op een oppervlakte kleiner dan de provincie Brabant) kwamen we moe maar voldaan thuis. Iedere avond drinken we met de zusters, Cookie, Rubina en nog wat andere kinderen koffie, een mooie afsluiting van de dag.

Kortom, we beleven een hoop, het land is een puinhoop, Kriss en Yvonne are doing a good job, we hebben het naar ons zin, uiteraard zijn we onder de indruk van het ontslag van Gert Jan Verbeek en we proberen er maar onder de omstandigheden het beste van te maken.

Het meest ingewikkelde is toch ook het verschil in taal, cultuur en gebruiken. Ik geloof dat toen ik hier woonde dit op den duur beter begreep en kon aanvoelen dan wanneer ik er nu maar even ben. Bij alles is continue het idee dat er dubbele boodschappen, een verborgen agenda of andere bedoelingen zijn. Tegenstrijdige berichten over veiligheid en acties die wel of niet kunnen, het argument van veiligheid wat sowieso te pas en te onpas wordt gebruikt, de daadwerkelijke onveiligeheid die er is. Hoe dan ook, back to earth is een mogelijk juiste omschrijving van dat wat we hier beleven.........Slecht uit te leggen, je moet het meemaken (maar of mensen daar nu op zitten te wachten :-))

Later en geen zorgen, we zijn veilig en het gaat goed!!!